اگر عمر مورد انتظار یک سانتریفیوژ به عنوان یک دوره مطمئن از عملکرد مطلوب تلقی شود ، عملکردهای مهم یک سازمان ممکن است به خطر بیفتد. هنگامی که خرابی ناگهانی اما قابل پیشگیری در طول عمر مورد انتظار تجهیزات رخ می دهد ، می تواند درآمد و عملکرد را تضعیف کند.

در زمینه علوم زندگی یا مراقبت های بهداشتی ، چنین شکست هایی می تواند بر توسعه ساختار یافته تحقیقات تأثیر منفی بگذارد که ممکن است منجر به درمان بیماری شود یا بر سلامت فرد تأثیر منفی بگذارد. هر زمان که در تجهیزات نقصی رخ دهد ، تعمیرات معمولاً آن را مجدداً عملیاتی می کند.

با افزایش سن ، تعمیرات مکرر مورد نیاز است. تعمیرات به دلیل کمبود قطعات در نهایت گران تر یا غیرممکن می شود ، بنابراین تعویض تجهیزات ضروری می شود. از سوی دیگر ، اگر این جایگزینی پس از خرابی دائمی در نظر گرفته شود ، احتمالاً می توان یک واحد جدید را مجدداً سفارش داد وگرنه برای تحویل و نصب به موقع در دسترس نخواهد بود.

پیش بینی شکست با توجه به شاخص های عملیاتی و فیزیکی گزینه بسیار بهتری است. در سانتریفیوژ ، مکانیزم های فنر درب می توانند جای خود را از دست بدهند ، یاتاقان ها می توانند فرسوده شوند و با وجود روانکاری مناسب ، شاخه ها متوقف می شوند. هر یک از این موضوعات باعث نگرانی هستند ، اما وقتی به طور کلی در نظر گرفته شوند ، نشانه ای از شکست قریب الوقوع را نشان می دهند.

چرخه های وظیفه یکی از اقدامات استاندارد سانتریفیوژ است. تولیدکنندگان معمولاً تجهیزات را بر اساس تعداد دفعات استفاده از آنها رتبه بندی می کنند. این چرخه وظیفه نامیده می شود. تعمیر و نگهداری ناکافی ، استفاده غیرمعمول سنگین یا سایر شرایط دشوار می تواند فشار بیشتری بر مکانیسم ها وارد کند و باعث فرسودگی سریعتر آنها شود. خوشبختانه ، معیار چرخه های وظیفه ابزاری برای نظارت و ترسیم استفاده بر خلاف انتظارات سانتریفیوژ پی آر پی فراهم می کند.